Një poezi për Nënë Terezën e Kalkutës
Nënë Tereza e Kalkutës
Pëllumbi i bardhë i paqes,
ju ushqeni të varfërit
Nga duart tuaja, nga zemra juaj, rrjedhin lumenj bamirësie.
Në Indi shpirti juaj qau,
India mbart vdekjen tënde.
Ju dhatë jetën tuaj për fëmijë, për të rinj të varfër dhe të sëmurë.
Nxehtësia e urisë shëron duart tuaja,
ngrohtësia e dashurisë gjithashtu,
gjithë zemrën tënde ia dhurove idealit tënd,
gjithë zemrën tënde për të zhvendosurit,
dhe megjithëse fuqia rinore mungon,
ju keni forcën e një cikloni.
Nënë Tereza,
ti je nje shembull qe me magjeps
shumë duan të shuajnë virtytin tuaj, integritetin tuaj,
me kritika me pengesa të vogla,
të njëjtët që as edhe me gisht nuk do të bënin atë që bëtë.
Nënë Tereza e Kalkutës!
Në qiell
ata këndojnë për ju si zogj të vegjël
ata fëmijë që ke dhënë për të ngrënë,
ata pacientë për të cilët jeni kujdesur me aq shumë dashuri.
Ju jeni dritë, shembull
për rininë:
Kaloj jetën time duke dashur
në konsolidimin e virtytit.
Jeni pak,
por e shkëlqyeshme në bamirësi
buzëqeshja juaj nuk fshihet
aq fatalisht.
Vuani me të varfërit,
ti qesh me ta,
Tashmë ju jeni një prej tyre!
Krahët e tu të bardhë një ditë erdhën
në parajsë,
dhe gjurmët e tua në tokë,
kanë mbetur shembuj fisnikë.
Qielli bërtet i lumtur, në shkëlqime,
ju jeni Tereza,
Tereza e të varfërve!
* Autori-Edith Elvira Colqui Rojas -Lima -Perú (të drejtat e rezervuara)
